نکاتی پیرامون اولین مستند تبلیغاتی محمدباقر قالیباف
مستند با نمایش تصاویری از نقاط مختلف ایران و سخنانی از قالیباف آغاز میشود و پس از کمی تلاش برای برانگیختن غرور ملی مخاطب خیلی سریع به سراغ یکی از اصلی ترین عناصر کار میرود ، مردمی بودن و توجه به قشر ضعیف جامعه. تصاویر بازدید او از مناطق محروم هرچند صورتی تکراری در مستندهای تبلیغاتی دارد اما هنوز بر بیننده موثر واقع میشود.
تیم سازنده برای نمایش متفاوت سخنان قالیباف به جای جمع آوری آرشیو صحبت های او از تکنیک سالن خالی استفاده کرده اند که نمونه داخلی اش را کم دیده ایم و نشان از فکر خلاق آنها دارد.
تشریح سوابق و اهداف نامزد به صورت متکلم وحده نیست و از مردم هم به خوبی استفاده شده اما هنوز جا دارد سخنان قالیباف کوتاه تر و یا خودمانی تر شود تا تماشاگر دچار شعارزدگی نشود.
حضور موثر همه ی اقشار در فیلم از دیگر نکات قابل توجه آن است ، شهری ، روستایی ، مهندس ، راننده ، ساکنان گرمخانه و .
زمان مستند هم تقریبا به طور مساوی میان انتقاد از وضع موجود و بیان دستاوردهای گذشته و اهداف کاندیدا تقسیم شده.
فیلمبرداری کاملا استاندارد است و در زمان بیان دستاوردها زیباترین نماهارا از شهر و افراد و چهره های خندانشان میبینیم و در هنگام بیان دردها، سختی ها و مشکلات به گونه ای دردآور به تصویر کشیده میشوند.
تدوین کار به صورتی انجام شده که از ابتدا تا انتها با روایتی پویا طرفیم و با زیرکی از لحظه لحظه وقت استفاده شده اما پیوستگی مفهومی اثر چند مرتبه به دلیل همین ریتم تند از دست میرود. استفاده از گفته رقیب (اسحاق جهانگیری) و پاسخ به او هم از اثرگذارترین تکنیک های تبلیغات انتخابات میباشد.
حرف های مردم درباره تاسیس ۱۱۰ و احساس آرامش با دیدن پلیس خیلی طبیعی درنیامده و از کار بیرون میزند اما احساسی ترین بخش فیلم که بازدید قالیباف از آسایشگاه کودکان معلول است مخاطب بدون موضع گیری قبلی را خوب درگیر میکند.
در مجموع این مستند در میان آثار دور اول هم از نظر فنی از سایر رقبا جلوتر و هم بر مردم تاثیرگذارتر بود اما اگر کمی از ژست شعاری آن (هم در مصاحبه های مردمی هم در صحبت های قالیباف) کاسته میشد شاهد نتیجه بسیار مطلوب تری می بودیم.
منبع : نقدسینما و عین
درباره این سایت