نکاتی پیرامون دومین مستند تبلیغاتی اسحاق جهانگیری
دومین فیلم تبلیغاتی جهانگیری پیشرفت بسیار بزرگی نسبت به اولی است و با کمی اغماض میتوانیم آن را "مستند" بنامیم هرچند که هنوز فقدان فیلمنامه و سیری مشخص کاملا محسوس است.
این گونه میتوانیم به نبود فیلمنامه پی ببریم که توالی مصاحبه ها و گزارش ها اهمیتی ندارد و ترتیب آمدن آنها مفهومی را نمیسازد. وقتی قصه ای درکار نباشد تدوین هم از هنر به یک تکنیک خام تبدیل میشود. مشکل خاصی در تدوین فیلم از نظر تکنیکی دیده نمیشود.
سازندگان این اثر هم از فن "استفاده از صحبت های رقیب" بهره برده اند هنگامی که در ابتدای مستند صحبت های تند قالیباف درباره جهانگیری را میشنویم ، البته این بار برخلاف نمونه های مشابه از نطق رقیب برای مظلوم نمایی کاندیدا استفاده شده و موفق هم بوده که البته این تفاوت به دلیل موضع دفاعی جهانگیری در رقابت های انتخاباتی این دوره است.
سعی شده مستند کمی المان های آشنای آثار تبلیغاتی را پیدا کند به طور مثال خاطره ای که نامزد مورد نظر نقل میکند و تصاویری که از رقص محلی میبینیم اما تقلیدی بودن آنها توی ذوق میزند و از همین جاست که بیننده متوجه میشود با مستندی اختصاصاً برای جهانگیری روبرو نیست که در ادامه و با نمایش گردهمایی حامیان و نواخته شدن آهنگ تبلیغاتی او در انتهای کار ، مستند به اثری مشترک برای و جهانگیری تبدیل میشود.
لوکیشن هایی که در آنها گفتگو با کاندیدا انجام میشود کاملا برعکس مستند اول خیلی متنوع هستند ولی متاسفانه نشانی از پیوستگی میان آنها ، چه در نماها چه در متن سخنان دیده نمیشود تا صحنه های آخر که کمی ثبات بیشتری دارند اما نما و صحبت های پر اشکال مجری اینجا هم کار را خراب میکند.
مجری لحنی کتابی و بسیار خشک دارد که برای چنین مستندی اشتباه است علاوه بر آن سوال ها هم حساب شده نیستند ، انتهای اثر هم همان کلیشه این روزهاست ، موسیقی و تصاویری از افتخارات ملی. در مجموع این مستند هم مانند قبلی چیز خاصی برای نشان دادن ، تغییر نظر و یا روشنگری مخاطب و جذب رای نداشت اما گامی رو به جلو برای سازندگان آن بود.
منبع : عین و نقدسینما
درباره این سایت